Բաբախյուն

Եվրոպայի խոշորագույն եղջերուների ագարակներից մեկը թաքնված է հարավային Հունգարիայի սարերում և պարփակում է իր մեջ շուրջ 1 500 կենդանի: Ըստ էության՝ այս եղջերուները դեռ վայրի են: Նրանց բռնել և ագարակ են բերել ընդամենը 25 տարի առաջ, և իրենց տեսած վերաբերմունքը ֆիզիկական կոնֆլիկտ է մարդու և կենդանու միջև: «Բաբախյունը» պոետական վավերագրություն է, որը քայլում է իրապաշտական և երազային, զգայական ոճերի եզրագծով: Ագարակի միջոցով ֆիլմը բացահայտում է մարդ-կենդանի հարաբերությունների՝ կենդանիների հանդեպ մեր վերաբերմունքի իմպերիալիստական բնույթը: Այստեղ մերօրյա կադրերը միահյուսվում են 1980-ականների՝ Հունգարիայում նման ագարակների սկզբնավորման շրջանի լուսանկարների հետ: Պատումը ծավալվում է ըստ ագարակում բաբախող զանազան զարկերակների՝ խրտնած եղջերուներից մինչև ագարակատերերը, ովքեր մեկուսացրել են նրանց ցանկապատերի ռիթմիկ էլեկտրական զարկերի ներքո՝ բաժանելով ագարակի եղջերուներին՝ վայրիներից:

Պարգևներ

Արծաթե աղավնի, DOK Leipzig, Գերմանիա, 2016;
«Կանաչ տարիներ» մրցանակ, Doclisboa, Լիզբոն, Պորտուգալիա, 2016;
Արժաթե աչք մրցանակ, Արտադրական բաժին, Ջիհլավայի վավերագրական ՄԿՓ, Չեխիա, 2016;
Լավագույն կարճամետրաժ ֆիլմ, ECOFEST, Բուխարեստ, Ռումինիա, 2016;
Սայնս մրցանակի հատուկ հիշատակում, Signes de Nuit ՄԿՓ, Փարիզ, Ֆրանսիա, 2016;
Լավագույն կարճամետրաժ վավերագրություն, FICMEC, Կանարյան կղզիներ, 2017: